Συγκλονιστική ανοιχτή επιστολή προς τους πολιτικούς από τελειόφοιτη περιβαλλοντολόγο
ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Πείτε μου, πολιτικοί άρχοντες,
πού να φτάσω για να βρω δουλειά;
Της ΒΑΛΕΝΤΙΝΑΣ ΤΖΟΡΕΛΑ,
τελειόφοιτης Περιβαλλοντολόγου
τελειόφοιτης Περιβαλλοντολόγου
* Βαρέθηκα να ακούω αγανακτισμένους ανθρώπους να μιλάνε μόνιμα για την «κατάσταση της Ελλάδας» και για τη χειροτέρευσή της. Για τους καημένους τους νέους που η μοίρα τους έμελλε να ζήσουν σε δύσκολες μέρες και ότι το μέλλον τους προβλέπεται δυσοίωνο.
Βαρέθηκα να διαβάζω ειδήσεις για αυτοκτονίες λόγω χρεών σαν ένα καθημερινό γεγονός. Ηλικιωμένους να ψάχνουν τροφή από τους κάδους σκουπιδιών και να περνάω δίπλα τους και να μην με κοιτάζουν στα μάτια γιατί ντρέπονται. Να βλέπω άνεργους νέους με σκυμμένο το κεφάλι, με άγχος και ανησυχία, πολλές φορές και με τύψεις για τις χαμένες σπουδές τους που δεν στάθηκαν εφόδιο για μια καλύτερη επαγγελματική αποκατάσταση.
Μα, πάνω από όλα βαρέθηκα να ψάχνω ώρες ολόκληρες για το κατάλληλο μέρος για να μεταναστεύσω! Μα τι κουραστικό που είναι, φίλε μου, να βρεις την κατάλληλη χώρα! «Σαν την Ελλάδα καμία, αλλά τι να κάνουμε;», την ίδια κλισέ φράση μου λέει ο περίγυρος. Αφού λοιπόν δεν βρίσκω τον προορισμό αναρωτιέμαι αν μπορείτε εσείς, οι πολιτικοί άρχοντες να με βοηθήσετε. Ειλικρινά, σας παρακαλώ πολύ, πείτε μου πού να πάω, διότι στον τόπο μου το έχω καταλάβει εδώ και καιρό πως δεν με θέλετε. Ολλανδία, Δανία ή μήπως, Σουηδία; Μεταπτυχιακό ή δουλειά; Μάλλον και τα δύο ταυτόχρονα. Δεν θέλω να επιβαρύνω κι άλλο τους γονείς μου. Μετά σκέφτομαι, αν έχει ήλιο εκεί και αν κάνει πολύ κρύο... Δεν το αντέχω το κρύο, ούτε την απουσία ήλιου, με πιάνει κατάθλιψη. Αλλά δεν πειράζει, θα το συνηθίσω. Το «Να φύγετε, να πάτε αλλού» το καταλαβαίνω, ο προορισμός αποτελεί το εμπόδιο.
Στην περίπτωση που δυσκολεύεστε να μου δώσετε μια απάντηση για τον προορισμό του εξωτερικού, τουλάχιστον δώστε μου κίνητρα για να μην αναγκαστώ να φύγω. Δεν θέλω υποσχέσεις! Όχι, όχι υποσχέσεις! Δεν πιστεύω ούτε λέξη από αυτές. Κίνητρα θέλω! Πράξεις θέλω! Όχι λόγια! Θα ήθελα να μείνω στον τόπο μου, να δουλέψω, να δημιουργήσω, να καινοτομήσω και να νιώσω περήφανη που κατάφερα να παλέψω και να ανταπεξέλθω στις δυσκολίες.
Τέλος, σας ζητώ συγγνώμη που σας κούρασα με τα προβλήματά μου. Μια συγγνώμη που κανένας σας δεν ξεστόμισε ενώπιόν μου. Ξέρετε, μου κλέψατε το χαμόγελο από τους φίλους μου, τους κάνατε μοιρολάτρες και μίζερους, χωρίς αισιοδοξία για το μέλλον και ανήμπορους για αλλαγές. Ξέρω ότι είστε πολυάσχολοι αναζητώντας να βρείτε λύση, αλλά ανοίξτε τα μάτια σας και δώστε μου λίγη προσοχή. Γιατί…
Έχω όνειρα, τι να κάνουμε! Θέλω να δουλέψω, τι να κάνουμε! Δεν θέλω να σταματήσω να χαμογελάω, τι να κάνουμε! Περιμένω απάντησή σας!
Βαρέθηκα να διαβάζω ειδήσεις για αυτοκτονίες λόγω χρεών σαν ένα καθημερινό γεγονός. Ηλικιωμένους να ψάχνουν τροφή από τους κάδους σκουπιδιών και να περνάω δίπλα τους και να μην με κοιτάζουν στα μάτια γιατί ντρέπονται. Να βλέπω άνεργους νέους με σκυμμένο το κεφάλι, με άγχος και ανησυχία, πολλές φορές και με τύψεις για τις χαμένες σπουδές τους που δεν στάθηκαν εφόδιο για μια καλύτερη επαγγελματική αποκατάσταση.
Μα, πάνω από όλα βαρέθηκα να ψάχνω ώρες ολόκληρες για το κατάλληλο μέρος για να μεταναστεύσω! Μα τι κουραστικό που είναι, φίλε μου, να βρεις την κατάλληλη χώρα! «Σαν την Ελλάδα καμία, αλλά τι να κάνουμε;», την ίδια κλισέ φράση μου λέει ο περίγυρος. Αφού λοιπόν δεν βρίσκω τον προορισμό αναρωτιέμαι αν μπορείτε εσείς, οι πολιτικοί άρχοντες να με βοηθήσετε. Ειλικρινά, σας παρακαλώ πολύ, πείτε μου πού να πάω, διότι στον τόπο μου το έχω καταλάβει εδώ και καιρό πως δεν με θέλετε. Ολλανδία, Δανία ή μήπως, Σουηδία; Μεταπτυχιακό ή δουλειά; Μάλλον και τα δύο ταυτόχρονα. Δεν θέλω να επιβαρύνω κι άλλο τους γονείς μου. Μετά σκέφτομαι, αν έχει ήλιο εκεί και αν κάνει πολύ κρύο... Δεν το αντέχω το κρύο, ούτε την απουσία ήλιου, με πιάνει κατάθλιψη. Αλλά δεν πειράζει, θα το συνηθίσω. Το «Να φύγετε, να πάτε αλλού» το καταλαβαίνω, ο προορισμός αποτελεί το εμπόδιο.
Στην περίπτωση που δυσκολεύεστε να μου δώσετε μια απάντηση για τον προορισμό του εξωτερικού, τουλάχιστον δώστε μου κίνητρα για να μην αναγκαστώ να φύγω. Δεν θέλω υποσχέσεις! Όχι, όχι υποσχέσεις! Δεν πιστεύω ούτε λέξη από αυτές. Κίνητρα θέλω! Πράξεις θέλω! Όχι λόγια! Θα ήθελα να μείνω στον τόπο μου, να δουλέψω, να δημιουργήσω, να καινοτομήσω και να νιώσω περήφανη που κατάφερα να παλέψω και να ανταπεξέλθω στις δυσκολίες.
Τέλος, σας ζητώ συγγνώμη που σας κούρασα με τα προβλήματά μου. Μια συγγνώμη που κανένας σας δεν ξεστόμισε ενώπιόν μου. Ξέρετε, μου κλέψατε το χαμόγελο από τους φίλους μου, τους κάνατε μοιρολάτρες και μίζερους, χωρίς αισιοδοξία για το μέλλον και ανήμπορους για αλλαγές. Ξέρω ότι είστε πολυάσχολοι αναζητώντας να βρείτε λύση, αλλά ανοίξτε τα μάτια σας και δώστε μου λίγη προσοχή. Γιατί…
Έχω όνειρα, τι να κάνουμε! Θέλω να δουλέψω, τι να κάνουμε! Δεν θέλω να σταματήσω να χαμογελάω, τι να κάνουμε! Περιμένω απάντησή σας!