"Κατασκευές", άρθρο του Κώστα Παπαθεοδώρου
του Κώστα Παπαθεοδώρου
Είναι φορές- πολλές φορές- που οι δημοσιογράφοι δεν ενημερώνουν ως οφείλουν, αλλά κατασκευάζουν ειδήσεις προκειμένου είτε να ποδηγετήσουν, είτε να εκτρέψουν είτε να διαμορφώσουν την κοινή γνώμη. Και το επιχειρούν, είτε δια ψιθύρων στα πολιτικά στέκια είτε δια παραπολιτικών σχολίων που ανακυκλώνονται ακόμη και σε «σοβαρά» Μέσα Ενημέρωσης.
Η συγκεκριμένη πρακτική δεν μπορεί να αποδοθεί απλά και μόνο στην ελαφρότητα, την κακοδαιμονία ή ακόμα τη διαστροφή μερίδας «λειτουργών» του Τύπου.
Είναι γεγονός ότι υπήρξε μια εποχή που το πολιτικό ρεπορτάζ σάρωνε μια θύελλα ψιθύρων που στη συνέχεια γινόταν πληροφορία, θέση στην εφημερίδα, η άποψη στα τηλεοπτικά παράθυρα. Τα δηλητηριώδη υπονοούμενα κατέκλυζαν τις παραπολιτικές στήλες και ο λόγος ήταν προφανής. Απαξίωση, γελοιοποίηση, ακύρωση…
Η εποχή της άνθησης της παραδημοσιογραφίας συνέπεσε με τη «Βασιλεία Ρουσόπουλου». Όπως έγραψε ο Γιώργος Κύρτσος: «η "μέθοδος Ρουσόπουλου" ήταν απλή και τελειοποιήθηκε με το πέρασμα του χρόνου. Διαπλεκόμενες συμμαχίες στα ΜΜΕ, αποφυγή της ιδεολογικοπολιτικής αντιπαράθεσης για προφανείς λόγους, μείωση του "αντιπάλου" με τη βοήθεια ακριβοπληρωμένων ψιθυριστών ή/και επικοινωνιακή "εξαφάνισή" του. Το παιχνίδι ήταν πάντα στημένο, με διαπλεκόμενη επιρροή ή δημόσιο χρήμα και με όρους που θυμίζουν τα ΜΜΕ στη Ρωσία των ολιγαρχών».
Να δώσω ένα παράδειγμα: Το καλοκαίρι του 2007, συνέβη μία από τις μεγαλύτερες φυσικές καταστροφές στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας. Εκτεταμένες πυρκαγιές σε πολλά μέρη της χώρας, τον Αύγουστο, έκαψαν περισσότερα από 268.834 εκτάρια γης, με αποτέλεσμα το θάνατο τουλάχιστον 63 ανθρώπων. Κάηκαν 1.500 σπίτια και έμειναν 6.000 άστεγοι. Το ύψος των καταστροφών ξεπέρασε τα πέντε δισεκατομμύρια Ευρώ. Και ενώ οι λέξεις δεν μπορούσαν να περιγράψουν αυτό που συνέβαινε η παράλυτη κυβέρνηση και ο ανεπαρκής Πρωθυπουργός που ήδη είχε προκηρύξει εκλογές ανάπτυσσαν «θεωρίες συνωμοσίας». Στο διάγγελμα του Σαββάτου 25 Αυγούστου, ο Κώστας Καραμανλής κατήγγειλε την ύπαρξη«οργανωμένου σχεδίου εμπρηστών» και ο τότε υπουργός Δημόσια Τάξης Βύρων Πολύδωρας απέδιδε την ανεπάρκεια του κράτους στο «Στρατηγό Άνεμο». Ανατρέχοντας στα σχόλια των περισσοτέρων Μέσων Ενημέρωσης εκείνης της περιόδου διαπιστώνεται ότι η Ελλάδα δεχόταν επιθέσεις από εξωγήινους, Τούρκους και τρομοκράτες…
Αυτό πέρασε σε μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης και η Ν.Δ. και ο Κώστας Καραμανλής ξαναέγιναν κυβέρνηση και Πρωθυπουργός.
Κάποιοι τότε μίλησαν για «μεγαλοφυές» σχέδιο Ρουσόπουλου που για να πείσει για το σενάριο ασύμμετρης απειλής, εμφάνισε τον Καραμανλή με περιβολή…καταδρομέα.
Τώρα όλοι αποδέχονται ότι ήταν ένα σατανικό τέχνασμα που απλώς εξαπάτησε τους πολίτες με τη συνδρομή των…παπαγάλων του!
Η πυρκαγιά της Ηλείας ήρθε να αποκαλύψει για ακόμη μια φορά την απόλυτη γύμνια του κρατικού μηχανισμού και την ανετοιμότητα του κράτους να αντιμετωπίσει μεγάλες κρίσεις. Μόνο που αυτό έγινε στη συνέχεια αντιληπτό και μέσα από άλλες καταστροφές και κρίσεις!
Κάτι ανάλογο συνέβη και με το Βατοπέδιο. Τη στιγμή που άρχισε να εξυφαίνεται το σκάνδαλο και η συμμετοχή πολιτικών προσώπων ο Πρωθυπουργός στις 10 Μαΐου 2009 έδωσε… λύση. Ο τρόμος ότι η κυβέρνηση θα βρισκόταν «αλυσοδεμένη» από το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, παραμονές των ευρωεκλογών, ανάγκασε τον Κώστα Καραμανλή να κλείσει άρον άρον τη Βουλή και να κουκουλώσει οριστικά και αμετάκλητα όλα τα γαλάζια σκάνδαλα. Σε μια κυνική ομολογία για τους λόγους που κατέληξε στην πρωτοφανή στα κοινοβουλευτικά χρονικά απόφαση αναγνώρισε εμμέσως ότι κινήθηκε με στόχο να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ξεφύγει από τα σκάνδαλα.
Ένα χρόνο μετά και με σχεδόν βέβαιη την παραγραφή των αδικημάτων και την ατιμωρησία των πολιτικών υπευθύνων, τα παπαγαλάκια υπάρχουν ακόμα. Τι και αν το σύστημα Ρουσόπουλου κατέρρευσε μέσα σε γενική αποδοκιμασία και αποστροφή!
Όσο η διερεύνηση του σκανδάλου οδηγούσε σε αδυναμία διατύπωσης κατηγοριών για τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής, τα «ορφανά του Μαξίμου» αρθρογραφούσαν, σχολίαζαν, υπεραμυντόντοσαν των θεσμών. Από την στιγμή που ενέσκηψε η κατάθεση της Σταματίνας Μαντέλη περί καθοδήγησης και πιέσεων από συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα, το «σύστημα Ρουσόπουλου» (ξανα)βγήκε στα κεραμίδια. Ο μεν ειρωνευόταν την ειλικρίνεια της κατηγορούμενης, ο δε μιλούσε για τη λάσπη που κουβαλούν τα φορτηγά του ΠΑΣΟΚ, ο δείνα έγραφε για τη διακομματική ενοχή του…πολιτικού συστήματος. Και πάει λέγοντας.
Δεν είμαι σε θέση να αξιολογήσω την αξιοπιστία της κας Μαντέλη. Ούτε και να αποδώσω κατηγορίες σε πολιτικά πρόσωπα.
Προφανώς μήτε και αυτοί μπορούν να αποενοχοποιήσουν ούτε και να αθωώσουν εμπλεκομένους.
Γιατί απλούστατα το θέμα του Βατοπεδίου είναι υπαρκτό και προφανώς πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της σύγχρονης Ελλάδας.
Ας με συμπαθάνε οι «καλοί συνάδελφοι» αλλά δεν μπορώ να διαγράψω γεγονότα και να ξεχάσω τις αγοραπωλησίες που πανθολογουμένως έγιναν σε ταχύτατους για την ελληνική γραφειοκρατία χρόνους.
Και εν πάση περιπτώσει δεν ενδιαφέρει ποιον κομματικό χώρο προέρχονται οι εμπλεκόμενοι. Καθολικό αίτημα είναι να πληρώσουν οι υπαίτιοι. Έστω να στιγματισθούν εάν τα αδικήματα έχουν παραγραφεί. Διότι η ατιμωρησία σήμερα ισοδυναμεί με αυτοκτονία του πολιτικού μας συστήματος και με επικίνδυνες ρωγμές στη Δημοκρατία μας.
Και εν κατακλείδι, οι πολιτικοί (τις περισσότερες φορές) αν δεν τιμωρούνται στιγματίζονται δημόσια και συνήθως -δια της ψήφου των πολιτών- αποβάλλονται της πολιτικής.
Οι λειτουργοί του Τύπου που συμμετείχαν σε τέτοια αλισβερίσια θα πληρώσουν κάποτε; Έστω θα μάθουμε ποτέ εάν, τι και με πόσα χρήματα ή άλλες παροχές υπηρετούσαν τέτοια συστήματα;
Εγώ έχω ακούσει για μερικούς! Η ΕΣΗΕΑ και ο Πρόεδρος της δεν ακούει και δεν βλέπει;